Tasavvuf Işığında Kemal Edib Şiiri

Şair ve yazar Kemal Edib Kürkçüoğlu (1902-1977), ilk şiirini 1918’de yayımlamıştır. Hayatta iken şiirlerini kitap hâlinde yayımlamamış olan Kürkçüoğlu’nun, elli biri gazel olmak üzere, yüz on sekiz şiiri 2017’de Ay Batarken Gün Doğarmış Süt Tadında Şiirler adıyla kitaplaştırılmıştır. Kemal Edib, klasik şiirin estetiğini Osmanlı’dan Cumhuriyet’e taşıyan şairlerden birisidir.
Kemal Edib Kürkçüoğlu, “mutluluk, sevinç, coşkunluk, karamsarlık, ümit, korku ve ümitsizlik” gibi duygu hâllerinin görüldüğü övgü dolu şiirlerinde şairâne duyuşlarla, söz sanatlarına dayalı tahlil ve tasvirlerde bulunmuştur. Şiirlerinde bazı Kur’an ayetlerine, hadislere, tarihî vakalara ve tarikat ritüellerine doğrudan veya dolaylı olarak yer vermiştir.
Kemal Edib, şiirlerinde “Allah ve Kur’an, Hz. Muhammed ve Hz. Ali, insan ve kulluk, şeriat ve tarikat, muvahhid ve zâhid; tasavvuf ve dergâh, şeyh ve mürit, Mevlânâ ve Mevlevîlik, Kenan Rüfâî ve Rüfâîlik, Melâmet ve Melâmîlik;  aşk ve sevgili, gönül ve şair beni, ölüm ve yokluk arzusu, dua ve nasihatler; ağıtlar ve vefat haberlerine düşülen tarihler-hicivler” gibi dinî-tasavvufî-sosyal konuları izlekleştirmiştir.