Şexe Biçuk_{Şere Çiyayen Pirane}

Dema serhildana Şêx Seîd têk çû, her kesî ji xwe re got, Kurd êdî qediyan.
Di demek wisa teng de Şêx Evdirehîm li çiyayê Kurdistanê seranser, ji Xarpêtê hetanî çiyayê Botan xwe bi rêxistin kir, tekoşînek berfireh rûda.
Tekoşîna Şêx Evdirehîm jî wek ya birayê wî Şêx Seîd tûşî îxaneta hinek eşîr û şêxên Kurdan hat.
Şêx Evdirehîm ji malbatê, ji heft birayan yê piçûk bû, kesekî zaf oldar bû.
Şêx zaf zana û pêşiya xwe baş didît, gelek xweşmêr û comerd bû. Xwedî sitratejiyek bê hempa bû, nava neyarê xwe dixwend, tekiliyên wî bi gel re baş bûn, di dema herî teng de jî bêhêvî nedibû, yên bi xwe re gelek xweş motîve dikir. Ji mirinê qet neditirsiya.
Daîm digot ey zarokên Cengiz! Vêya baş bizanibin hûnê karibin bi fîşek û bombeyan Şêx Evdirehîm bikujin; lê ez wê rê nadim we ku hûn kelepçe li destê Şêx bidin, ji serê xwe derxin ku hûn benik têxin qirqa Şêx Evdirehîm.