Samira

“Sabah uyandığımda, gözlerimi açtığımda bu matemli gözlerle etrafa bakamadığımı anladığımda ruhumla derinlere dalmaya karar verdim. Birkaç saatlik o uykunun verdiği huzuru kimse veremiyordu. Siz yok- ken kalbimdeki o yangını tek başıma bastırdığım günler oldu ve bu bir müddet devam etti. Sen gelene kadar gözlerimdeki matemi alamadın ama içimdeki yangına ortak oldun. Beni buldun, güçlendirdin, nefes aldığımı ve yaşadığımı hissettirdin. Küllerimden yeşerttin beni ve şimdi o küllerle çölüme karanlık olanlara cehennem olacağım.’