Ruhsar Hanım (Oy!... Aman!... Off!... Çıldırmalardayım!...)

Birkaç yıl öncesine değin Füsun Önal'ı hançeresinden fışkıran güzel ezgilerle tanıdık. 5 kitabından ilkinin yayınlandığı 1990 yılından bu yana ise onu, beyninin kıvrımları arasından fışkıran uygarlık ve zekâ kıvılcımlarıyla da tanımaya başladık.Bu kitabında ise Füsun Önal'ı, çığlık atarken tanıyacağız.Ve Hayret! Hiç da hayret etmeyeceğiz. Beyinle hançere işbirliğinin doğal bir sonucu olarak atılan bu çığlıkta, çünkü çoğumuz, kendi beynimizin üretmek istediği ürünü göreceğiz, kendi hançeremizin yükseltmek istedini kükreyişi duyacağız. Düşünen beyinlerin üretim temposunu yavaşlatmayı ve ürün kalitesini düşürmeyi amaçlayan bir ters rüzgâr karşısında Füsun Önal'ın, meydan okunan bir naradaki yiğitlikle attığı çığlığı, her şeyi altına aldığını sana bu fırtına karşısında bile, dimdik ayakta kalınabileceğin somut bir kanıtını da oluşturmaktadır.