Postmodernizm

Alternatif yaşam imkânının kapısını aralayan sanat, özelde edebiyat, büyülü dünyaya davet fonksiyonu icra ediyor olsa da, kalıplaşan yargılar ve uygulamalar barındırması nedeniyle 20. yüzyılın yeni düzeninde çıkış, sığınak arayan insanın ihtiyaçlarına cevap veremiyordu. Modernizmin tüm oklarının kendisine yöneldiğini gören bireyin dışarıdaki baskıya karşı kaçış alanı bulma arzusu, geleneksel anlatılardaki yazar, anlatıcı, okur rollerinin, yazma ve düşünme tarzının, dil ve üslûbun, konu ve izleğin değişmesini zaruri kılıyordu. Sistematik tüm birimlerin terkini içeren postmodernizm bu anda, isyan ve başkaldırı niteliğiyle görüntülenmeye başlar. Madem gerçek deneysel, bilimsel bir sonuçtu, o hâlde öznel karakter taşıyan öğretilerin, değerlendirmelerin, aktarımların, doğruların tamamı sorgulanabilir, tartışılabilir, reddedilebilirdi. Beş asır sonra yeniden dogmalara savaş açma ilanı olarak okunması gereken postmodernizm, böylece dokunmadık hiç bir alan bırakmadan edebî varlığını konumlandırır. Zira hedefinde özgürleşmek, sınırsızlıklarda gezinmek isteyen, söylenmeyeni değil söylenemeyeni bekleyen kitle bulunur.