Menekşeli Konak

Her zaman etrafında uçuştuğunu hissetiği hayaller işte karşısındaydı. Hüzünlü bir ordu gibi duruyorlardı. Üzülme bebeğim diye saçını okşamaya başladı dadısı. Hayaller soluktu ama ustaların ustası hepsinden soluktu. Gözünden süzülen yaşlar, konuştukça sesine vurdu. "Ben..." diye başladığı sözünü sürdürmek istemedi. Tekrar baştan aldı. "Biz... Bütün iyi niyetimizle... Yüreğimizi koyarak yaptığı bu konağı. Demek yetmiyormuş küçük hanım." Nihat Ziyalan'a Güneşle Damgalı'da (2000) sonraki ikinci romanı Menekşeli Konak'ta, Osmanlı'nın son dönemlerinde yapılıp Kurtuluş Savaşı sırasında hastaneye, savaştan sonra okula, Cumhuriyet'in başlangıç yıllarının ertesindeyse otele dönüşen bir konağın öyküsü anlatılıyor.Romanın baş kişisi olarak kurgulanan konağın serüveni, bir ailenin de aynı dönemler içindeki yazgısıyla iç içe gelişiyor. Menekşeli Konak, Nihat Ziyalan'ın şiirden sonra yöneldiği düzyazıdaki ustakığını ortaya koyan bir roman olarak da önem taşıyor.