Hüzünkar

Uyanmıştı Hüzünkâr müebbet uykusundan.
Azat edilmiş gibi ahiret sorgusundan
Kesilmişti soluğu, yüzü benzi atmıştı,
Korku ve heyecanı birbirine katmıştı.
Duvarlarda sürünen feri sönmüş gözleri
Anımsamıyor gibi yokluyordu her yeri,
Titreyen elleriyle sıvazladı yüzünü.
Kirli sakallarında asılı duran hüznü
Bırakıp bir köşeye yüreğine yöneldi,
Az önceki rüyası ansızın dile geldi:
"Senin bu gördüklerin bir rüyadan fazlası,
Hayal ile gerçeğin, varla yokun teması
Her gece aynı rüya tam yirmi üç senedir,
Sormadın mı kendine, bundaki hikmet nedir?
Çözmek istersen eğer sözümdeki esrarı
Gerekir bu rüyanın bir kez daha tekrarı"