Hindi’nin Ruhu

Hindi. Hasan Cahit Doğanay’ın anlaşılma, edebiyat dünyasında yer edinebilme adına attığı son kurşun. Mevcudiyeti muhtemel bir romancının, biyoromancı olma yolunda “konusunun” peşinden savrulma macerası.
Hindi’nin Ruhu. Unutulup gitmeye yüz tutan, belki de hiç bilinmemiş olan bir romancının, Hasan Cahit Doğanay’ın Hindi adlı romanına ve onun anlam dünyasına bir yolculuk.
Ersan Üldes, bu çok katmanlı eserinde bize roman içinde roman okuma deneyimi yaşatırken bir yandan da okuru edebiyat, roman sanatı, yazarlık, “insan” olmak ve tüm bunların akla gelmeyen tanımları üzerine düşünmeye sevk ediyor.

 “İronik bir yaklaşımla satırarasına sızmış mizahla gelişen,
eleştiriyi dozunda tutan bir anlatım.”
–Metin Celal
“Her cümlesinde bir hinlik olan, çok keskin bir kara mizah kitabı.”
–Armağan Ekici
“Seneler sonra yeniden okumak isteyeceğiniz bir roman...”
–Meltem Gürle
“Mesut Penyeci karakteri muhtemelen hiç unutulmayacak.”
–Murat Uyurkulak
“Oyunbaz olduğu kadar, satır aralarında edebiyata, felsefeye, memlekete dair de çok şey söyleyen, ironik ve kendine has ritmiyle keyifle okunacak bir roman.”
                                                                 –Çağlayan Çevik
“Hiç sırıtmayan bir şekilde ‘roman üstüne roman kondurmak’ böyle bir şey olsa gerek.”
–Ali Bulunmaz
“Klasik roman formlarını tekrar düşünmeye çağıran, edebiyatın sunduğu
olanakların genişliğine selam üstüne selam çakan bir biçem.”
                   –Eray Ak
“Ersan Üldes, her şeyden önce ‘oyuncu’, bir adım ötesinde ‘eğlenceli’, hadi bir adım
daha atalım, ‘çok eğlenceli’ bir yazar. (...) Bu Hindi’nin (Turkey) biraz da bizim
memleket olduğunu söylemeye gerek yok herhâlde, değil mi?”
          –Ali Haluk İmeryüz