Hayat Yalnızca “Ben” Olduğumda Gerçektir

Ben.
Ama kendimi anımsama sürecindeki bu tür kendini sorgulama durumlarında eskiden hep bende olan, kendimin bütününe dair bu tam duyumsamaya ne oldu?
Bu içsel yeteneğe, her türlü nefsi inkâr ve sık sık kendi kendini kışkırtma sayesinde, ancak şimdi, varlığım için etkisi havadan bile daha gerekli olduğunda, iz bırakmadan ortadan kaybolması için elde edilmiş olabilir mi?
Numara! Bu olamaz! Burada bir şey doğru değil!
Eğer bu doğruysa, o zaman akıl alanındaki her şey mantıksızdır. Ama bende bilinçli emeği gerçekleştirme ve kasıtlı acı çekme olasılığı henüz körelmiş değil! .
Tüm geçmiş olaylara göre hala olmalıyım. Keşke ve olacak!!
Ayrıca Varlığım sadece kişisel bencilliğim için değil, tüm insanlığın ortak refahı için de gereklidir.
Benim Varlığım gerçekten de tüm insanlar için gereklidir; onlar için bugünkü mutluluklarından ve mutluluklarından bile daha gereklidir.
Hala olmak istiyorum. Hala öyleyim!