Geleneksel Eğitimden Çağdaş Eğitime

Reformlar, toplumun gereksinimlerine hitap ediyorsa başarıya ulaşırlar. Eğer toplumun gereksinimleri göz ardı edilip, bir temel hazırlamadan inşa edilirse yıkılırlar. Reformun kalıcılığı ise onu benimseyecek, yaşatacak ve geleceğe aktaracak nesillerle sağlanır.

Bu teorinin en güzel örneği, Türkiye Cumhuriyeti'nin meydana getirdiği bir eğitim reformu olan Tevhid-i Tedrisat yasasının kabulü öncesindeki durumu anlamak için eğitimin temel ve vazgeçilmez bir bölümü olan ilköğretimin, İkinci Meşrutiyet'ten Tevhid-i Tedrisat yasasına kadar olan yapısı bir bütün olarak irdelenerek, bu boyutta yaşanmış olan gereksinimler gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. Kitapta ilköğretimin ele alınmış olmasının nedeni ise ömrünü tamamlayan bir devletin, yüksek öğretimden ziyade daha çok eğitimin ilk basamağı olan ilköğretime vakit ayırmasıdır. Eğitimin kalitesini ilk basamakta yani ilköğretimde vakit ayırmasıdır. Eğitimin kalitesini ilk basamakta yani ilköğretimde yükseltmenin doğru olacağı üzerinde öncelikle durulmuştur. Buna dayanılarak kitapta dönemin resmi belgeleri, yayın organları incelenmek koşuluyla bir durum analizi yapılmıştır.