Evrendeki Yaşamı Anlamak

“İnsanlar binlerce yıldır gözünü dikmiş merakla gece göğüne bakıyor” diye başlıyor Wallace Arthur sözlerine. Kozmosa duyduğumuz merak tüm çağların, kültürlerin ve kuşakların ötesine geçiyor.
“Evrende yalnız mıyız?” sorusu bir çocukla bir yetişkinin, modern insanla Antik Yunan vatandaşının zihninde aynı açlıkla dönüp duruyor. Ancak eskimeyen soruların ortasında, şimdi bizler, yepyeni bir dönemecin eşiğindeyiz: “Dünya dışı yaşama dair kanıtlar bulan neslin bizimki olabileceği gerçekçi bir tahmin. Cambridge University Press’in “Understanding Life” dizisi kapsamında yayınlanan Evrendeki Yaşamı Anlamak okuru işte bu devrime hazırlamayı hedefliyor.
Samanyolu’nun 400 milyar yıldızı içinde Güneş, 1 trilyon gezegeni içinde Dünya yaşamın biricik beşiği değilse ve teleskoplarımız, gözlemlenebilir evrenin en fazla üçte ikisi kadar uzağa bakabiliyorsa, gözlerimizi nereye çevirmeliyiz? Uzayın karanlığında yıldızların ışığından teleskoplarımıza yansıyan geçmişe bakarken kendi canlılığımızın geçmişindeki, belki de geleceğindeki, hangi aşamayla karşılaşmayı beklemeliyiz? Wallace Arthur’un berrak dilinde anlaşılırlığa kavuşan ölçekler, mesafeler ve tanımlar, Dünya dışını hayal gücümüzün aydınlattığı bir spekülasyon alemi olmaktan çıkarıp yaşam dolu bir gerçekliğe dönüştürüyor. Geriye yalnızca sabırla ve açık fikirlilikle biraz da daha beklemek kalıyor.