Düş Çobanı

“Hayatın uzun yolculuğunun kısalığını ekseriyetle sonunda anladığımız bir illüzyondan ibarettir yaşam.
Herkesin bir hikâyesi, bir kahramanı, bir celladı, bir savaşı var bu yolculukta. Her defasında sıfırdan başlatır gibi güne uyanmak. Bu telaşelerin içinde, bu arz denilen cenderede bir çıkış, bir nefes alış durağı gibidir şiir.
Kalın kitapların, romanların, tek bir şiirde anlatılabildiği ve okuyanın kendinden bir parça bulabildiği duygu resilati gibidir edebiyatın bu muazzam türü. Soyuttan somuta dökülmüş duygu raksını bulabildiğimiz, sahiplenebildiğimiz, ruhumuzu acıtan, sancıtan ya da kelebekler uçuran bu hâl ve hislerin hayalde kelimelerle resmedilmesidir şiir.
İşte bu yüzden, kalemden kelama döküldü ‘Düş Çobanı’; derinlerimizdeki hakikatlerin varoluşunun, gözle göremediğim, fakat dokundukça varlığını en derinden hissettiğim duygu zirvesinin bir eseridir...” 

Sözleriyle başladığı Önsöz, dizeleriyle pekişiyor Müyesser DOĞAN’ın:

“Şehirler sessiz,                                                
Duyan yok sevdama dair bir söz.                           
Sakladım gözlerini kalbimin gecelerine.              
Öp kanadından umudu kırılmış kuşların.               
Düşen yıldızların ötesinden onları azat et...”