Dilan

Beyninde haykıran korkularının sesini duymamaya çalışmak ayrı zordu acılarını kalbinin kuytu köşelerine atmak bir o kadar zor. Ama kafasına koymuştu. Bir eşya kadar değerinin olmadığı o evden uzaklaşmalıydı.

Nasıl bir yolculuk olacaktı, yolun sonu nereye varacaktı? Bilmiyordu.

Esareti, ayrılığı, aşk acısını, yokluğu yaşayan birini ne korkutabilirdi ki, ölüm mü?

Yaşadığını hissetmiyordu ki ölümden korksun. Ve Dilan geri dönüşü mümkün olmayan yolculuğuna giden ilk adımı attı…

Kanatlarını açmazsa uçamazdı, ayağa kalkmazsa koşamazdı ve yanmayı göze almazsa küllerinden yeniden doğamazdı…