Bergüzar Kalsın Suskularım

“…Karanlıklar düşüyor gözlerime perçem perçem
Aç kapını sürmeli serçem
Sana ölümüne titrediğim
Son nefesimle yüreğime ektiğim
Hallaç gemilerden nagehan bir sevdayla geldim…”
Bazen en gür sesle bir haykırıştır şiir, bazen yüreğinin en derin bir yerinde demlenen duygulardan bir susku. Bergüzar kalsın, en içten suskular, en içten duygular, en içten haykırışlar hisli yüreklere…
Şiir yüreğe çöreklenmiş aşkların, acıların, sevdaların… kalemin ucundan çığlıklarla damlayışıdır. Aklın zapt edemediği asi kalbin, seni bir başına yapayalnız bırakıp sevgiliye koşuşudur. Hiç kavuşamayacağın sevgiliyi rüyada görme heyecanının kendi gelen tebessümüdür. Şiir, yüreklerin karanlık odalarında hapsedilmiş gizlerin can bulduğu, özgürlüğe yelken açtığı duygu denizidir. Kapkaranlık bir gecede siyah bir karıncanın ezilişini görebilme, rüzgara kapılmış bir kelebeğin yok oluşunun yüreğe keskin bir dokunuşudur. Şiir, insan, şiir sevgi, şiir dünya, şiir yaşam, şiir su, şiir ateş velhasıl şiir sensin.