Asoya Peyven Sermest

gazin 
li yarê

yan were
însafê canî
bêzar nezarîne,
peyvên eşqê li min 
heram neke tu; yan jî 
bibe gul, da ku ez bizanibim 
bibim xar, bibim kelem, min bide 
şermê/yan bibe keçikeke xewneşevî bikişe 
paşika min, yan jî min di xewnên şevan de hişyar 
neke, bila mirina sîkoneyî tev li emrê min nebe/ yan were 
bi şêla Lîlîtûya Somerî, bi xezeba wê pîreboka cêc a „No‟ 
ya evînkuj; yan jî bihêle ez bibim bayekî xemdiz, bi her 
piçikên xwe hembêz bikim bejna te ya mûyane 
ya demdiz/ yan were bi maçeke harenarî min 
di hilma xwe de bijenîne, yan jî di binê 
ewrekî sayî de min ji dojeha xwe re 
bike miriyekî nenas/ bila qijikê 
gewdeberate laşê min ji hev 
biçirînin, bila bi xwîna 
min çîlik bide ew 
riwekên ziwa, 
xem nîne 
ey yar